“Kim kamera koydu içime” dedirtti. Şu hele: “Yaratıcılığımın önünde engel olan şeylerin başında yetersizlik hissi geliyor. O yüzden buna başka bir yerden yaklaşmam gerektiğini artık anladım. Sürekli üstüne bir şeyler katma, daha fazla öğrenme, hazır hissetmeme yerine elimdekileri olgunlaştırmaya ve pişirmeye karar verdim.”
Yazdıkça, dile getirdikçe benim gibi hisseden insanlarla karşılaşmaya başladım bu iyi hissettiriyor ❤️ hepimizin için elimizdekileri pişirme ve paylaşma zamanı 🙏🏻
Girmiş olduğun bu kendini tanıma yolun ve bu yolda yaptıkların o kadar heyecan verici ki, bu satırları okurken de kendimle karşılaşmak beni inanılmaz mutlu etti! Hem de "Görünür olmaktan korkmamak." başlığı altında :"
Üstelik karanlık, can acıtıcı ama aynı zamanda iyi hissettiren bu yola görünür olmaktan korka korka girmiştim. Çünkü görünmez hissetmek beni konfor alanımda tutuyordu, çocukken kendimi korumak için kurmuş olduğum koruma mekanizmam olduğunu anlayana dek. Kendimi benim değil korkularımın yönettiğini anlamıştım. Jung'un da tam söylediği gibi "Where your fear is, there is your task." Korkularımızın üstüne gidip nedenini anladığımız zaman kendimizi bulup sarılıyoruz sıkı sıkı.
Çok keyifli bir yazıydı, Sanatçı'nın Yolu kitabı da aklımda. Seninle birlikte okumam gerektiğini tekrar tekrar anlıyorum. Çok teşekkürler bu güzel yazı için canım Bade ❤️🩹
Çisem ❤️ vlogu izlerken çocuk Çisem’i ve yetişkin Çisem’i bir arada izliyormuş gibi hissetmiştim. İyi ki görünür olmaya karar vermişsin. Bazen kişisel alınan kararlar, aşılan yollar aslında o kadar başkalarına da ilham olan, başkalarının da tanık olması gereken anlar ki. Senin yolculuğun da öyle hissettiriyor. Umarım çok daha fazla insana ulaşırsın 🤍
İkidir mesajlaşmalarımızı dolu dolu gözlerle yazıyorum 🥲❤️
Sadece Instagram'ımı büyütmek için çalışıyorum ama bazen o ses gelip bana "ne yapıyorsun?" diyor. çok şüphe etmeme neden oldu ama sonra bana sordu ama Instagram'da ne var, yapmayı ve öğrenmeye devam etmeyi seviyorum, bu yüzden sonuçları değil zamanın geçişini görmeyi bekliyorum ve dediğiniz gibi dosyama bakın, teşekkür ederim 😊
bu yazıyı okumadan önce arkadaşımla bunlara benzer konulardan bahsediyordum. tam olarak kendi düşüncelerimin arasında kaybolduğumu ya da istediğim kadar yönetemediğim için yaptıklarımı da hiçe saydığımdan bahsettim ve üstüne bunu okumak çok iyi geldi. benim hayatta en büyük inançlarımdan biri de “yaşadığım durumların bir başkası daha tarafından yaşanıyor olması”. bu bana destek oluyor. bu yazı da bana bunu hatırlattı. çok teşekkür ederim.
Elimizdekini pişirmek fikri sanki hep denemişim ama hiç denememişim gibi tuhaf bir hissi fark etmemi sağladı👀 Ayrıca okurken çok derin ve sakin bir hale büründüm 🪷 ne güzel aktarmışsınız, bu ortaklıkları görmek de çok iyi geldi.
Sanatçı’nın Yolu kitabına dün başladım. Hatta bugün ilk “sabah sayfalarımı” yazdım ☺️ Az önce kitabın ilk hafta görevlerini okuyup hadi bakalım nasıl bir hafta olacak diyip telefonu elime alır almaz yazının bildirimi geldi.
“Kim kamera koydu içime” dedirtti. Şu hele: “Yaratıcılığımın önünde engel olan şeylerin başında yetersizlik hissi geliyor. O yüzden buna başka bir yerden yaklaşmam gerektiğini artık anladım. Sürekli üstüne bir şeyler katma, daha fazla öğrenme, hazır hissetmeme yerine elimdekileri olgunlaştırmaya ve pişirmeye karar verdim.”
Yazdıkça, dile getirdikçe benim gibi hisseden insanlarla karşılaşmaya başladım bu iyi hissettiriyor ❤️ hepimizin için elimizdekileri pişirme ve paylaşma zamanı 🙏🏻
Girmiş olduğun bu kendini tanıma yolun ve bu yolda yaptıkların o kadar heyecan verici ki, bu satırları okurken de kendimle karşılaşmak beni inanılmaz mutlu etti! Hem de "Görünür olmaktan korkmamak." başlığı altında :"
Üstelik karanlık, can acıtıcı ama aynı zamanda iyi hissettiren bu yola görünür olmaktan korka korka girmiştim. Çünkü görünmez hissetmek beni konfor alanımda tutuyordu, çocukken kendimi korumak için kurmuş olduğum koruma mekanizmam olduğunu anlayana dek. Kendimi benim değil korkularımın yönettiğini anlamıştım. Jung'un da tam söylediği gibi "Where your fear is, there is your task." Korkularımızın üstüne gidip nedenini anladığımız zaman kendimizi bulup sarılıyoruz sıkı sıkı.
Çok keyifli bir yazıydı, Sanatçı'nın Yolu kitabı da aklımda. Seninle birlikte okumam gerektiğini tekrar tekrar anlıyorum. Çok teşekkürler bu güzel yazı için canım Bade ❤️🩹
Çisem ❤️ vlogu izlerken çocuk Çisem’i ve yetişkin Çisem’i bir arada izliyormuş gibi hissetmiştim. İyi ki görünür olmaya karar vermişsin. Bazen kişisel alınan kararlar, aşılan yollar aslında o kadar başkalarına da ilham olan, başkalarının da tanık olması gereken anlar ki. Senin yolculuğun da öyle hissettiriyor. Umarım çok daha fazla insana ulaşırsın 🤍
İkidir mesajlaşmalarımızı dolu dolu gözlerle yazıyorum 🥲❤️
Niye gözlerim doldu okurken sizi 🥺
Substack de yeni ve yıllardır adhd li birey olarak o kadar aa ben dedim ki :) Harika bir yazı olmuş !
Teşekkür ederiiiim ❤️
Sadece Instagram'ımı büyütmek için çalışıyorum ama bazen o ses gelip bana "ne yapıyorsun?" diyor. çok şüphe etmeme neden oldu ama sonra bana sordu ama Instagram'da ne var, yapmayı ve öğrenmeye devam etmeyi seviyorum, bu yüzden sonuçları değil zamanın geçişini görmeyi bekliyorum ve dediğiniz gibi dosyama bakın, teşekkür ederim 😊
bu yazıyı okumadan önce arkadaşımla bunlara benzer konulardan bahsediyordum. tam olarak kendi düşüncelerimin arasında kaybolduğumu ya da istediğim kadar yönetemediğim için yaptıklarımı da hiçe saydığımdan bahsettim ve üstüne bunu okumak çok iyi geldi. benim hayatta en büyük inançlarımdan biri de “yaşadığım durumların bir başkası daha tarafından yaşanıyor olması”. bu bana destek oluyor. bu yazı da bana bunu hatırlattı. çok teşekkür ederim.
Yetersizlik hissinin konfor alanına dönüşmesi çoğumuzun düştüğü bir durum. ( aynen öyle ) teşekkürler.
Elimizdekini pişirmek fikri sanki hep denemişim ama hiç denememişim gibi tuhaf bir hissi fark etmemi sağladı👀 Ayrıca okurken çok derin ve sakin bir hale büründüm 🪷 ne güzel aktarmışsınız, bu ortaklıkları görmek de çok iyi geldi.
Çok teşekkür ederim. Bana da böyle karşılık bulup hisler uyandırdığını duymak çok iyi geldi 🙏🏻😌
Kalbime ve ruhuma yumuşacık dokunan ilham dolu bir yazıydı. Çok teşekkürler cesurca, kalpten dökülen bu satırlar için. İlaç gibi geldi 🤍
Ben teşekkür ederim ❤️
Sanatçı’nın Yolu kitabına dün başladım. Hatta bugün ilk “sabah sayfalarımı” yazdım ☺️ Az önce kitabın ilk hafta görevlerini okuyup hadi bakalım nasıl bir hafta olacak diyip telefonu elime alır almaz yazının bildirimi geldi.
Keyifle okudum, teşekkür ederim✨
Ben teşekkür ederim! Sanatçının yolu güzel bir yolculuk çok kırılım yaratıyor, zorluyor ama güzel dönüştürüyor. Hayırlı olsun şimdiden ❤️